انواع سنسور دما

در این مقاله قصد داریم درباره موضوع انواع سنسور دما (Types of Temperature Sensors) با شما مخاطبان گرامی صحبت کنیم. این تجهیزات، زیر مجموعه ابزار دقیق هستند و می توان گفت جزو پرکابردترین و محبوب ترین ابزارهای اندازه گیری در دنیا محسوب می گردند. این ابزارهای بسیار حرفه ای، انواع مختلفی داشته و هر یک از آن ها کاربردهای گوناگونی به منظور سنجش دما در پروسه های صنعتی در صنایع بزرگ و کوچک دارند. به طور کلی حسگرهای دما به 2 نوع زیر طبقه بندی می شوند:

1. حسگرهای نوع تماسی که بایستی جسم را در محیط به طور فیزیکی لمس و از رسانایی برای اندازه‌گیری تغییرات استفاده می‌کنند.
2. سنسورهای غیر تماسی که از همرفت و تشعشع برای هشدار در مورد تغییرات میزان دما استفاده می کنند.

مطالعه بیشتر: سنسور دما چیست؟

کمیت فیزیکی دما چیست و از چه تجهیزاتی می توان برای اندازه گیری آن استفاده کرد؟

دما (Temperature)، یک پارامتر فیزیکی بسیار حائز اهمیت است که به طور معمول به طور منظم با استفاده از برخی از انواع سنسورهای دما که در ادامه به طور کامل شرح می دهیم، اندازه گیری می گردد و بر اساس نیازها و دامنه کاربردهای آن، انتخاب می گردند. پراب دما (Temperature Prob)، داده‌های دما را از یک منبع مشخص جمع‌آوری و آن را به اطلاعاتی تبدیل می‌کنند که توسط یک دستگاه یا یک ناظر، قابل درک باشد.

بدون شک حسگرهای الکتریکی دما، تجهیزاتی هستند که امروزه بیشترین محبوبیت را در اندازه گیری دقیق دما دارند. هر یک از این تجهیزات دارای مشخصه هایی خاصی هستند که آنها را برای یک فرآیند یا هدف خاص مناسب تر می کند.

به عنوان مثال یکی از رایج ترین نوع سنسور دما، ترمومتر(Thermometer) یا دماسنج است که به منظور سنجش دمای گازها، سیالات و جامدات استفاده می شود و در زمینه هایی مانند نفت و گاز، پزشکی، فولاد و معدن، آهن، صنایع غذایی و  بسیار گسترده است. اما حسگرهای دما در زمینه های دیگری مانند کشاورزی یا بررسی بهبود کیفیت هوا مورد مصرف قرار می گیرند.

معرفی انواع سنسور دما

انواع مختلفی از سنسورهای اندازه گیری دما با درجات دقت مختلف وجود دارند که قیمت آن ها نسبت به نوع آن ها تفاوت دارد. در این مبحث، تعدادی از این تجهیزات که واقعاً در صنعت بسیار رایج و پرکابرد هستند، به ویژه آنهایی که می‌توانیم در مدارهای الکترونیکی همراه با میکروکنترلرها و سایر سیستم‌های الکترونیکی دیجیتال استفاده کنیم، بررسی می کنیم.

سنسور ترموکوپل (THERMOCOUPLE SENSOR)

سنسور دما ترموکوپل (Thermocouple Sensor)، یکی از پرکاربردترین و مشهورترین حسگرهای دما محسوب می گردند که در صنایع گوناگون به طور وسیعی مورد استفاده قرار می گیرند. یک حسگر دما ترموکوپل، با استفاده از دو عدد سیم فلزی مختلف که در یک جهت به هم متصل شده اند، ساخته می گردد. زمانیکه دما به محل اتصال فلزات اِعمال می گردد، ولتاژ بسیار کمی به ترتیب میلی ولت ایجاد شده که با زیاد شدن دما، افزایش می یابد. دماسنج ترموکوپل، تجهیزی بسیار قوی، در ابعاد مختلف، قیمت مناسب و Self-Powered است. بعلاوه میزان سرعت پاسخدهی آن نسبت به انواع سنسورهای دما دیگر، سریع تر است. اندازه گیری دما با مشاهده تغییرات ولتاژ تجربه شده توسط دو کابل ساخته شده از فلزات مختلف (مثلاً مس و کنستانتان) که در دو نقطه متصل شده اند، انجام می گردد.

ترموکوپل ها (جفت های حرارتی)، معمولاً در یک غلاف محافظ فلزی یا سرامیکی محصور می شوند تا از شرایط گاهاً شدید در فرآیند صنعتی که سعی در کنترل آن دارند، محافظت کنند. به عنوان مثال، معمولاً برای غلاف محافظ از جنس فولاد ضد زنگ استفاده می گردد، به طوری که در یک انتها محل اتصال و در دیگری ترمینال الکتریکی و سیم ها است که در داخل یک کلگی گرد (Head) قرار می گیرند. علاوه بر این، بسته به فاصله دستگاه‌هایی که وظیفه پردازش سیگنال الکتریکی کوچک از این مبدل‌ها را دارند، بایستی از کابل‌های جبران‌ ساز نیز برای انتقال این سیگنال بدون تغییر آن به روشی قابل تشخیص و برگشت‌پذیر برای دستگاه‌های پردازش سیگنال استفاده گردد. همچنین متریال مورد استفاده در ترموکوپل ها، مانند پلاتین خالص، افزایش طول پایانه های اندازه گیری ترموکوبل ها را از نظر اقتصادی غیرممکن می کند.

ترموکوپل ها را می توان بر اساس معیارهای مختلفی از جمله جنس متریال ساخته شده، تحمل یا انحراف آنها و… طبقه بندی کرد. چندین سال است که سازمان‌های استانداردسازی مختلف از ملیت‌های مختلف تلاش می‌کنند تا تنوع بسیار زیاد این نوع حسگرها را استاندارد کرده و حتی معیارهای استانداردسازی آنها را یکسان کنند.

کابل های جبران ساز، دارای پایه های اتصال (+) و (-) هستند که هنگام اتصال به حسگر دما ترموکوپل بایستی رعایت گردد. بسیار مهم است که این دو کابل جبران ساز برای نوع Thermoocuple مورد استفاده باشند و همچنین با پایه های صحیح ( + ) با ( + ) و ( – ) با ( – ) به هم متصل شوند. در غیر این صورت دستیابی به اندازه گیری بدون خطا غیرممکن خواهد بود.

انواع تایپ های ترموکوپل

هفت نوع ترموکوپل وجود دارد که دارای حروفی هستند که توسط انجمن ابزار آمریکا (ISA) توسعه یافته است. ایالات متحده آمریکا. دفتر ملی استانداردها (NBS)، به نوبه خود، جداول همبستگی دمای emf را برای این ترموکوپل ها تهیه کرده است که توسط مؤسسه استانداردهای ملی آمریکا (ANSI) و انجمن آمریکایی تست و مواد (ASTM) منتشر شده است.

در طول سال 1986، استانداردهای اروپایی DIN (آلمانی)، BS (انگلیسی)، NF (فرانسوی) و ANSI فوق الذکر (آمریکای شمالی) در رابطه با همبستگی دما و EMF و همچنین میزان تحمل آنها استاندارد شده است. emfs در آلیاژهای مختلف ترکیب، محدوده دما، قطر سیم مناسب و نیروهای الکتروموتور (emf) مربوط به ترموکوپل های مختلف است. ترکیب، محدوده دما، قطر سیم و نیروهای الکتروموتور (emf) مربوط به جفت های حرارتی، متفاوت هستند.

نوع B

این تایپ از ترموکوپل ها، قابلیت اندازه گیری دماهای بسیار بالا، پایداری و استحکام مکانیکی بیشتر و قابلیت استفاده بدون جبران درز مرجع برای نوسانات دمایی معمولی محیط را فراهم می کند. این نوع برای استفاده مداوم در محیط های اکسیدی یا و بی اثر در دمای تا 1810+ درجه سانتیگراد مناسب هستند. همچنین برای دوره های کوتاه مدت در خلاء مورد استفاده قرار می گیرند. ولتاژ خروجی پایین، عدم استفاده در اتمسفرهای کاهش دهنده (مانند هیدروژن یا مونوکسید کربن) و هنگامی که بخارات فلزی (یعنی سرب یا روی) یا بخارات غیرفلزی (آرسنیک، فسفر یا گوگرد) وجود دارد. هرگز نباید با غلاف محافظ فلزی استفاده شود.

نوع R

تایپ R به طور مداوم در محیط های اکسید کننده یا و بی اثر تا دمای 1768+ درجه سانتیگراد مورد استفاده قرار میگیرند. مزیت دماسنج های نوع R نسبت به نوع B EMF خروجی بالاتر آن هاست. این نوع هرگز نباید در محیط های احیا کننده یا در محیط هایی که حاوی بخارات فلزی یا غیرفلزی یا اکسیدهایی هستند که به راحتی احیا می شوند، استفاده گردند، مگر اینکه به اندازه کافی با غلاف های غیر فلزی محافظت شوند. آنها هرگز نباید مستقیماً در یک غلاف فلزی قرار داده شوند.

نوع S

تایپ S، از متریال پلاتین-رودیوم ساخته شده است. این تایپ می تواند به طور مداوم در محیط های اکسید کننده و بی اثر تا دمای 1750+ درجه سانتیگراد مورد استفاده قرار بگیرد. این سِری، محدودیت های مشابه نوع های R و B را ندارد، اما در هنگام استفاده در محیط های خلاء نسبت به تایپ B، پایداری بسیار کمتری دارد.

نوع J

تایپ J برای استفاده مداوم در محیط های اکسید کننده، کاهنده و بی اثر و در خلاء تا دمای 760 درجه سانتیگراد و در دمای بالای 540 درجه سانتیگراد، سیم آهنی به سرعت اکسید می شود و برای افزایش عمر مفید به سیم با قطر بزرگتر نیاز دارد. مزیت اساسی ترموکوپل Type J هزینه پایین آن است.

این تجهیزات نباید در محیط های گوگردی بالای 540 درجه سانتیگراد استفاده گردند. همچنین به دلیل اکسیداسیون و شکنندگی بالقوه، برای دماهای زیر 0 درجه سانتیگراد توصیه نمی شوند. اگر خوانش دقیق زیر آن دما در زمان بعدی ضروری باشد، نباید آنها را بالای 760 درجه سانتیگراد چرخاند، حتی برای دوره های زمانی کوتاه مدت.

نوع K

این تایپ برای استفاده مداوم در محیط های خلاء و در محیط های اکسید کننده، کاهنده و بی اثر مورد استفاده قرار می گیرد. نقطه ضعف آن در این واقعیت است که حداکثر دمای آن تنها 1372+ درجه سانتیگراد برای قطر 3.25 میلی متر است. این تجهیزات برای اندازه گیری های زیر 0 درجه سانتیگراد مناسب هستند، ولی توصیه شرکت مانیاد صنعت رادین آژند، ترموکوپل های نوع E است.

نوع E

تایپ E، دارای بالاترین EMF خروجی در بین تمام ترموکوپل های استاندارد است. برای قطر 3.25 میلی متر، محدوده توصیه شده آنها 270- درجه سانتیگراد تا 1000+ درجه سانتیگراد است. این حسگرهای دما در محیط های اکسید کننده و بی اثر عملکرد خوبی دارند. همچنین برای استفاده در محیط های مرطوب در دماهای زیر 0 درجه سانتیگراد به دلیل توان خروجی بالا و خوب بودن آنها مناسب هستند. لازم بذکر است که نوع E مقاومت در برابر خوردگی بسیار مقاوم است.

ترموکوپل های غیر استاندارد

علاوه بر مواردی که توسط استاندارد ISA (IEC) مشخص شده اند، متریال دیگری برای ساخت سنسورهای دما ترموکوپل استفاده می گردد. این حسگرها، مشخصات  خاصی را نشان می دهند که در انواع استانداردهای دیگر به هیچ عنوان یافت نمی شوند. بدین منظور می توان از آنها برای مصارف خاص استفاده کرد. ویژگی ها و خروجی emf جفت گرمایی غیر استاندارد، ممکن است از تولید کننده ای به تولید کننده دیگر متفاوت باشد، به همین دلیل است که باید با سازنده در مورد کاربردهای خاص مشورت شود. آلیاژ خاصی وجود دارد که بایستی جداگانه آن را بررسی کنیم. این آلیاژ آهن – ثابت آهن – CuNi است. شاید فراگیرترین استانداردهای قبل از تایید استانداردهای ANSI MC 96.1 (IPTS – 68) و DIN 43710 که مهمترین آنها در سراسر جهان است.

در ادامه به برخی از مشخصه های ترموکوپل غیر استاندارد اشاره می کنیم:

علائم تجاری ثبت شده از:

1. Amax Speciality Metals Corp
2. Amax Speciality Metals Corp
3. Engelhard Industries Div. Engelhard Corp
4. Driver – Harris Co
5. Thermo-Kanthal Co
6. Hoskins manufacturing Co

یک عیب سنسور ترموکوپل: جبران صفر این به این دلیل است که در برخی مواقع، کابل های ترموکوپل باید با یک هادی مسی معمولی متصل شوند. در آن نقطه، دو سنسور جدید با مس به عنوان فلز برای هر دو تولید می شود که هر کدام ولتاژی متناسب با دمای محیط در نقطه اتصال ایجاد می کنند.

حسگر دما مقاومتی (RTD)

یکی دیگر از تجهیزات ابزار دقیق به منظور اندازه گیری و سنجش دما، حسگر دما مقاومتی (RTD) است. این نوع از حسگرهای مقاومتی بر اساس این اصل کار می کند که با تغییرات دما، مقاومت آن تغییر می کند و بزرگی این اصلاح را می توان به تغییرات دما مرتبط کرد. این تجهیزات دارای سنسورهای حساس بر اساس هادی های فلزی هستند که بسته به دما مقاومت الکتریکی آنها را تغییر می دهند. می توان آن را با یک مدار الکتریکی که از یک سنسور حساس، یک منبع ولتاژ کمکی و یک ابزار اندازه گیری تشکیل شده است، اندازه گیری نمود.

پرکاربردترین دماسنج مقاومتی، سیم پلاتین با مقاومت 100 اهم در دمای 0 درجه سانتیگراد کالیبره شده است.

متریال ساخت RTD

کاشگرهای دمای مقاومتی RTD از متریال پلاتین (Pt) ساخته می شوند که PRTD نیز نامیده می شود، این نوع متریال، پایدارترین و دقیق ترین ماده است. رابطه مقاومت و دما مربوط به سیم پلاتین به حدی قابل تکرار است که مقاومت جانبی پلاتین به عنوان یک استاندارد دمایی بین‌المللی از 260- درجه سانتیگراد تا 630+ درجه سانتیگراد استفاده می‌ گردد. متریال دیگری نیز استفاده می شود که عمدتاً نیکل، نیکل-آهن، مس و تنگستن است. این تجهیزات معمولاً مقاومتی بین 20 Ω تا 20 کیلو اهم دارند. مهمترین مزیت آن خطی بودن آنها در محدوده دمایی بین 200- تا 850+ درجه سانتیگراد است.

سنسور RTD (دستگاه دمای مقاومتی)، که به دلیل دقت خود متمایز است، اگرچه گران‌تر، بزرگ‌تر و سرعت پاسخ‌دهی کمتری نسبت به ترموکوپل دارد. عملکرد آن بر اساس رابطه دما-مقاومت است که نشان دهنده افزایش مقاومت به اضافه گرما است.

دماسنج های مقاومتی نیکل قادر به اندازه گیری دماهای بالا مانند سنسورهای پلاتین نیستند. محدوده محدوده دماسنج های مقاومت نیکل تقریباً 60 درجه سانتیگراد و 180 درجه سانتیگراد است که در استانداردترین آنها با دقت کمتری نسبت به پلاتین است. آنها معمولاً در 100 اهم در دمای 0 درجه سانتیگراد کالیبره می گردند. ممکن است کالیبراسیون های خاص دیگری نیز وجود داشته باشد. مزیت اصلی متریال نیکل، توانایی آن در خطی شدن (ارائه خروجی خطی با دما) به راحتی با استفاده از مدار پل است. با این حال، امروزه وقتی که معرفی قطعات نیمه هادی ارزان قیمت امکان خطی کردن سنسورهای پلاتین را با هزینه ای قابل مقایسه با سنسورهای نیکل فراهم کرده است، این خصوصیت خوب، چندان مهم نیست.

دماسنج‌های مقاومتی مسی، خطی‌ترین رابطه (مقاومت-دما) را در بین تمامی حسگرهای مقاومتی دارند، این تجهیزات در ابتدایی‌ترین مدل‌های خود دارای معایب محدوده دمایی بین 150 تا 200 درجه سانتی‌گراد و مقاومت پایین هستند. مقاومت کم، نشان دهنده نیاز به استفاده از سیم های ظریف با قطر کم است.

نکته مهم: از آنجایی که ثابت شده متریال تنگستن نسبت به متریال دیگر پایداری کمتری دارد، دماسنج‌های مقاومتی تنگستن، کاربرد گسترده‌ای ندارند. با این حال، مقاومت مکانیکی بیشتر آن، امکان استفاده از سیم‌های بسیار ظریف را فراهم می‌کند، بنابراین دماسنج‌های مقاومتی با مقاومت الکتریکی بالا به دست می‌آیند.

برای یک دماسنج مقاومتی پلاتین 100 اهم در 0 درجه سانتیگراد، میانگین تغییرات مقاومت برای تغییرات دمایی 10 درجه سانتیگراد، 0.385 اهم است. مدار اندازه گیری با منبع جریان 1 میلی آمپر برای هر 100 درجه سانتیگراد تغییر دمای 38.5 میلی ولت ثبت می شود. این مقدار ولتاژ 10 برابر بیشتر از خروجی ترموکوپل نوع K است و این نشان می دهد که چرا سیم های اتصال حسگرهای مقاومتی کمتر در معرض تداخل نزدیک تجهیزات الکتریکی و خطوط برق هستند. با این حال، یک نصب خوب به کابل های اتصال محافظ برای ترموکوپل ها و دماسنج های مقاومتی نیاز دارد.

اتصال بین دماسنج های مقاومتی و ابزارها با یک کابل مسی مشترک صورت می گیرد. از طرفی در مورد سنسورها بایستی از کابل جبران ساز مخصوص استفاده کرد.

طبق استاندارد DIN EN (IEC) 60 751، دو کلاس برای کالیبراسیون حسگرهای مقاومتی وجود دارند که عبارتند از:

1. کلاس A: حداکثر انحراف ± 0.15 ºC (0.06 Ohm) در 0ºC
2. کلاس B: حداکثر انحراف ± 0.3 ºC (0.12 Ohm) در 0ºC

رایج‌ترین دماسنج‌های مقاومتی از سیم‌های ریز ساخته شده‌اند که توسط یک ماده عایق پشتیبانی و سپس توسط یک غلاف محافظ محصور می‌ گردند. سپس سنسور محصور شده در یک غلاف محافظ فلزی یا لوله بسته شده در یک انتها قرار می گیرد که با پودر عایق پر شده و با سیمان مهر و موم شده است تا از جذب رطوبت جلوگیری کند.

ترمیستورها (TERMISTORES)

ترمیستورها، نوع دیگری از سنسورهای دما محسوب می گردند که بسیار مقرون به صرفه تر از حسگرهای دما مقاومتی RTD هستند، اگرچه آن ها خطی نیستند، اما بسیار حساس تر هستند، ترمسیتور از ترکیب سنتز شده ای از اکسیدهای فلزی ساخته شده اند، این تجهیز حرفه ای، اساساً یک نیمه هادی است که مانند یک (مقاومت حرارتی) رفتار می کند. آنها را می توان با نام NTC (ضریب دمای منفی) با موارد خاص ضریب مثبت زمانی که مقاومت آنها با دما افزایش می یابد و PTC (ضریب دمای مثبت) نامیده می شود.

ترمیستورها به منظور اندازه گیری یا سنجش میزان دما در پروسه های فرآیند گازها، سیالات یا جامدات استفاده می شوند. این حسگرها به دلیل اندازه بسیار کوچک شان، معمولاً در محفظه های خاصی نصب می شوند که می توانند به طور خاص برای قرار دادن و محافظت کافی از آنها در هر محیطی که باید در آن کار کنند، طراحی شوند.

ترمیستورها بسیار مقرون به صرفه تر از ترمیستورهای RTD هستند، اگرچه خطی نیستند، اما بسیار حساس تر هستند، از مخلوط synthesized شده ای از اکسیدهای فلزی تشکیل شده اند، ترمیستور اساساً یک نیمه هادی است که مانند یک “مقاومت حرارتی” عمل می کند. آنها را می توان با نام NTC (ضریب دمای منفی) با موارد خاص ضریب مثبت زمانی که مقاومت آنها با دما افزایش می یابد و PTC (ضریب دمای مثبت) نامیده می شود.

در برخی موارد، مقاومت ترمیستور در دمای اتاق می تواند تا 6 درصد به ازای هر 1 درجه سانتیگراد افزایش یا کاهش یابد. این حساسیت بالا به تغییرات دما، باعث می شود سنسور ترمیستور برای اندازه گیری دقیق دما بسیار مناسب باشد و به طور گسترده برای کاربردهای کنترل و جبران در محدوده 150 درجه سانتی گراد تا 450 درجه سانتی گراد استفاده می شود.

نکته مهم: ترمیستور مزیتی در میزان دقت خروجی و پایداری ندارد. احتمالاً یک مزیت مهم در حساسیت بسیار بالای ترمیستور به تغییرات دما است. این تجهیزات برای اندازه‌گیری دما در محدوده‌های بالا مفید نیستند، زیرا تغییرات مقاومت آنها بسیار زیاد است و نمی‌توان آن را به اندازه کافی با یک دستگاه اندازه‌گیری کرد.

آنها را می توان به راحتی با پیچ وصل یا نصب کرد، روی سطوح رزوه داد یا سیمان کرد. محفظه ها می توانند از فولاد ضد زنگ، آلومینیوم، پلاستیک، برنز یا مواد دیگر ساخته شوند.

متداول ترین پیکربندی های ساخت ترمیستور، مهره ها، پروب ها و دیسک ها هستند

در ادامه به بررسی انواع حسگر دما ترمیستور می پردازیم:

NTC (ضریب حرارتی منفی)

این سنسور ترکیبی از اکسیدهای منگنز، نیکل، کو، مس، آهن ساخته شده و در یک بدنه سرامیکی با ابعاد مختلف قالب‌گیری می‌ شود، معمولاً مقاومت آن ها بین 50Ω تا 1MΩ در دمای 25 درجه سانتی گراد بوده و حساسیت آن ها 4 درصد است. /ºC در 25ºC. ضریب منفی با اثر دما می تواند ناشی از تغییر خارجی در دمای محیط یا گرمایش داخلی به دلیل اثر ژول جریانی باشد که از ترمیستور می گذرد. منحنی ترمیستور را می توان با مقاومتی که به موازات NTC نصب شده است خطی کرد.

PTC (ضریب دمای مثبت)

این نوع سنسور دما، مقاومت هایی هستند که عمدتاً از ترکیب باریم، استرانسیم با تیتانیوم ساخته می شوند. افزودن متریال ناخالص باعث می شود که جزء نیمه هادی یک ویژگی مقاومت نسبت به دما ایجاد کند، اگرچه بسیار کم مورد استفاده قرار می گیرند.

ترمومتر یا دماسنج های مادون قرمز (INFRARED THERMOMETERS)

دماسنج های مادون قرمز (INFRARED THERMOMETERS)، می توانند دمای یک جسم را بدون دست زدن به آن اندازه گیری کنند. موارد زیادی وجود دارد که اندازه گیری دمای بدون تماس، مهم است: یکی از مهم ترین مزیت ها، هنگامی است که جسم اندازه گیری شده کوچک، متحرک یا غیر قابل دسترس باشد. همچنین به منظور فرآیندهای پویا که نیاز به زمان پاسخدهی سریع دارند. علاوه بر این می توان از این تجهیزات، برای اندازه گیری دمای بیش از 1000 درجه سانتیگراد استفاده نمود.

بیشتر دماسنج های شناخته شده باید در تماس مستقیم با منبع دما قرار گیرند و محدوده دمایی از 100- الی 1500+ درجه سانتیگراد داشته باشند. در مقابل، دماسنج های مادون قرمز دمای سطح یک جسم را با رهگیری و اندازه گیری اشعه مادون قرمز ساطع شده تعیین می کنند. محدوده دمای معمولی برای این دماسنج ها 50- تا 3000+ درجه سانتی گراد از یک مکان دور است. فواصل کاری می تواند از کسری از سانتی متر تا چندین کیلومتر در کاربردهای هوایی متفاوت باشد.

فن‌آوری زیربنایی برای پیرومترهای تابش فروسرخ بر این اصل استوار است که همه اجسام در طول موج‌های واقع در ناحیه مادون قرمز طیف تابش الکترومغناطیسی تابش ساطع می‌کنند. دماسنج‌های مادون قرمز این تشعشع را اندازه‌گیری می‌کنند و یک سیگنال خروجی مدرج در محدوده‌های مختلف بسته به نیاز مشتری ارائه می‌دهند.

نتیجه گیری

در این مقاله به بررسی انواع سنسور دما و هریک از سنسورهای ترموکوپل، کاوشگر دمای مقاومتی، ترمستور و ترمومتر پرداختیم و هریک را به طور کامل برای شما عزیزان توضیح دادیم. در انتها اگر پرسشی در این زمینه دارید، در بخش نظرات همین مقاله آن را مطرح فرمایید.